-
1 επιπολης
I1) (тж. ἐξ ἐπιπολῆς Arst., Luc.) на поверхности, сверху(ἐ. ἐπεῖναι Her.; κάτω καὴ ἐ. Xen.)
ὅ ἐ. Plat., Arst. — поверхностный, верхний, наружный2) явно, очевидно, явственно(ἰδεῖν Arst.)
II(τῶν πυλέων Her.; τοῦ σήματος Arst.)
τό indecl., поверхность(τοῦ σώματος Plat.)
κατύπερθε ἐ. τῶν ξύλων Her. — поверх бревен;ἐξ ἐ. Arst. — на поверхности, сверху -
2 Επιπολής
-
3 Ἐπιπολῆς
-
4 επιπολής
ἐπιπολάζωfut ind act 2nd sg (doric)ἐπιπολάζωfut ind act 2nd sg (doric)ἐπιπολήfem gen sg (attic epic ionic) -
5 ἐπιπολῆς
ἐπιπολάζωfut ind act 2nd sg (doric)ἐπιπολάζωfut ind act 2nd sg (doric)ἐπιπολήfem gen sg (attic epic ionic) -
6 ἐπιπολῆς
Grammatical information: adv. and prep.Meaning: `on the top of, above' (Ion.-Att.).Derivatives: ἐπιπόλαιος `on the top of' (Hp., D.), ἐπιπολάζω `be on the top, come (on) high, have the upper hand, be usual' (Hp., Att., Arist.) with ἐπιπόλασις, - ασμός, - αστικός; also ἐπιπολή f. `surface' (Argos IIIa, Aret., Gal.) with ἐπιπολεύω `be at the sufface' (Ael.).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Prob. from *ἐπὶ πολῆς (Schwyzer 625), so from a noun *πολη. A connection with πέλομαι, πόλος, τέλος is semantically not evident: *πολή like τέλος ( γονή: γένος) prop. `turning-, endpoint' \> `culminating point' or `walking around, place where one walks'? Better seem to fit Swed. fala f. `(treeless) plain, heathe', OCS polje `field' from ORuss. polъ `open, free' (Persson Beitr. 1, 228); (but hardly to παλάμη, πέλανος)}. - Here also Έπιπολαί pl. name of the heights near Syracuse (Th.).Page in Frisk: 1,540-541Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἐπιπολῆς
-
7 ἐπι-πολή
ἐπι-πολή, ἡ, die Oberfläche, erst Sp., wie Strab. τὸ ἐν ἐπιπολῇ XII, 570; vgl. Lob. zu Phryn. p. 126 ff. – Sonst nur im gen. ἐπιπολῆς, adverbial, auf der Oberfläche, obenauf, Her. 2, 62; Xen. Oec. 19, 4 u. öfter; τὸ ἐπιπολῆς, Plat. Phil. 46 d; τῶν ἐπιπολῆς τε καὶ ἐντὸς κερασϑέντων 47 c; Folgde; – c. gen., oberhalb, Her. 1, 187; Thuc. 6, 96 (auch καϑύπερϑε ἐπ. ξύλων 4, 201); Ar. Plut. 1207. – Auch ἐξ ἐπιπολῆς, Arist. probl. 1, 43; Luc. Nigr. 35 u. a. Sp. – Deutlich, offenbar, ἰδεῖν Arist. H. A. 9, 38 rhet. 1, 25; διὰ μὲν ἀργίας καὶ τὰ παντελῶς ἐπιπολῆς δυςχείρωτά ἐστι Dem. 61, 37.
-
8 ἐπι[πολ]ή
ἐπι[πολ]-ή, ἡ, ἐπιτέλλω (B)) pl. Ἐπιπολαί, αἱ, the Rise, a triangular plateau near Syracuse which rises from its base (the wall of Achradina) to its apex ([place name] Euryalus), Th.6.96, etc.2. sg., surface, Schwyzer 89.15 (Argos, iii B.C.), Aret.SD2.7, Gal.2.626.II. elsewh. only in gen., ἐπιπολῆς, as Adv., on the top, Hdt.2.62, Arist.GA 747a5, etc.;κάτω μὲν καὶ ἐ..., ἐν μέσῳ δέ.. X. Mem.3.1.7
;λίαν ἐ. πεφυτευμένα Id.Oec.19.4
; ἐ. τὸ σιναρὸν σκέλος ἔχοντα uppermost, Hp.Art.77;τὰ ἐ. τε καὶ ἐντός Pl.Phlb. 47c
, cf. 46e; of arguments, ἐ. εἶναι to be superficial, Arist.Rh. 1400b31; but τὰ παντελῶς ἐ. quite simple tasks, D.61.37;πᾶσίν ἐστιν ἐ. ἰδεῖν Arist. HA 622b25
, cf. Rh. 1376b14.2. as Prep., c. gen., on the top of, above,τῶν πυλέων Hdt.1.187
, cf. Ar.Ec. 1108, Pl. 1207.3. with other Preps.,κατύπερθε ἐπιπολῆς τῶν ξύλων Hdt.4.201
;ἐξ ἐ. εὑρίσκεσθαι D.S.5.38
; οὐκ ἐξ ἐ. ὁ λόγος ἡμῶν καθίκετο made a deep impression, Luc.Nigr.35, etc. (condemned by Phryn.PSp.67 B., Luc. Sol.5);δι' ἐ. τῶν λέξεων Seleuc.
ap. Ath.9.398a; so ἐν ἐπιπολῇ, = ἐπιπολῆς, Str.12.7.3.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπι[πολ]ή
-
9 εξεπιπολης
тж. ἐξ ἐπιπολῆς adv. по поверхности, поверхностно, слегка(καθίκετο ὅ λόγος Luc.)
-
10 Top
subs.Crest: P. and V. κορυφή, ἡ, ἄκρον, τό. V. ἄκρα, ἡ, P. ἀκρωνυχία, ἡ (Xen.).The top of, use adj., P. and V. ἄκρος, agreeing with subs.The top of the mound: V. ἄκρα κολώνη (Soph., El. 894).On the top of the doclivity: P. ἐπʼ ἄκροις τοῖς κρημνοῖς (Thuc., 6, 97).The surface: P. τὸ ἐπιπολῆς.On the top of: Ar. and P. ἐπιπολῆς (gen.).met., in addition to: P. and V. πρός (dat.), ἐπί (dat.).On the top, above: P. and V. ἄνω.To the top, upwards: P. and V. ἄνω.From top to bottom: P. and V. κατʼ ἄκρας; utterly.met., the highest point: P. and V. ἀκμή, ἡ, ἄκρον, τό.Child's toy: P. στρόβιλος, ὁ, Ar. βέμβιξ, ἡ.——————v. trans.P. and V. ὑπερέχειν (gen.); use excel, exceed.——————adj.P. and V. ἄκρος.Foremost: P. and V. πρῶτος.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Top
-
11 περι-φωτίζω
περι-φωτίζω, umleuchten, beleuchten, Plut. de prim. frig. 17, τὸ λαμπρὸν οὐ παρίησιν ὑπὸ στερεότητος, ἀλλ' ἐπιπολῆς περιφωτίζεται.
-
12 πολή
-
13 κατα-φορά
κατα-φορά, ἡ (s. καταφέρω), 1) das Heruntertragen, -werfen, der von oben nach unten geführte Schlag, Hieb; τὰς καταφορὰς τῶν μαχαιρῶν ἀσφαλίζεται ὁ ϑυρεός Pol. 6, 22, 4, vgl. 2, 33, 3; ἐκ καταφορᾶς, hiebweise, 3, 114, 3; τραῦμα ἐξ ἐπιπολῆς μᾶλλον ἢ καταφορᾶς, als tief, Plut. Dion. 34, vgl. Camill. 40. – 2) das Herunterfallen, Niedersinken, -stürzen; ἀνέμους καὶ καταφορὰς ὄμβρων καὶ πρηστήρων Plat. Ax. 370 c; Ios. u. a. Sp.; ποταμοῦ Pol. 10, 48, 5, vgl. 1, 47, 4. – Vom Untergange der Sonne, Theophr.; ἡλίου περὶ καταφορὰν ὄντος ἤδη D. Hal. 2, 43; – κοιλίας, Stuhlgang, Ath. II, 53 d. – 3) das, wohinein man fällt, bes. tiefer Schlaf mit Betäubung, Medic.
-
14 κνίζω
κνίζω (verwandt mit κνάω)=, ritzen, kratzen, schaben, ἐξ ἐπιπολῆς καὶ ἰσχνῶς καταξύω Eust. 1746; ἐπὶ βραχὺ κνίσαντες σιδηρίῳ Ath. II, 51 b; einzeln bei Sp. = verringern, E. M erkl. λεπτύνω; ὄπιν Pind. I. 4, 58; οὐ κατ' ἔπος γέ σου κνίσω τὸ ῥῆμ' ἕκαστον Ar. Ran. 1198. – Gew. übertr., reizen, durch Leidenschaft, bes. Liebe; auch = erbittern, erzürnen, aufbringen, pungere; λόγοι κνῖζον ὀργάν Pind. N. 5, 32; so vom Zorn P. 11, 23; ἔκνιξέν νιν χάρις I. 5, 48; κνιζομένα, betrübt, Ol. 6, 44; εἴ σε μὴ κνίζοι λέχος Eur. Med. 568; ἤν τι κνισϑῇς Andr. 209; von der Liebe, τὴν ἐρωτίδα, τᾶς ποκ' ἐκνίσϑη, zu der er in Liebe entbrannt war, Theocr. 4, 22; vgl. ὁ παῖς κνίζει με Strat. 47 (XII, 205), öfter in der Anth. – Auch in Prosa; τὸν δὲ ἔκνιζε τῆς γυναικὸς ταύτης ὁ ἔρως Her. 6, 62, wie Sp., App. Hisp. 37; Ath. XIII, 577 e. – Betrüben, kränken, ἐτερπόμην, ὅμως δ' ἔκνιζέ μ' ἀεὶ τοῦτο Soph. O. R. 786; τὸ βούλεσϑαί μ' ἔκνιζε Eur. I. A. 330; κακίαις μ' ἔκνισε Ar. Vesp. 1285; τὰ σμικρὰ οὐδέν μιν κνίζει Her. 7, 10, 5; ἔκνιζε Ξέρξεα ἡ γνώμη 7, 12; Sp., wie Hdn. 4, 9, 4. – [Ι im fut. ist kurz, Ar. Ran. 1198; s. Böckh Pind. P. 10, 60.] – Adj. verb. κνιστός, klein geschabt, gehackt, λάχανα Ath. IX, 373 a; VLL.
-
15 διερός
διερός, ά, όν, bei Homer zweimal, Odyss. 9, 43 ἔνϑ' ἤτοι μὲν ἐγὼ διερῷ ποδὶ φευγέμεν ἡμέας ἠνώγεα, 6, 201 στῆτέ μοι, ἀμφίπολοι· πόσε φεύγετε φῶτα ἰδοῠσαι; ἦ μή πού τινα δυσμενέων φάσϑ' ἔμμεναι ἀνδρῶν; οὐκ ἔσϑ' οὗτος ἀνὴρ διερὸς βροτός, οὐδὲ γένηται, ὅς κεν Φαιήκων ἀνδρῶν ἐς γαῖαν ἵκηται δηιοτῆτα φέρων. In dieser letzteren Stelle erklärte Aristarch, nach einem Scholium, διερός = » lebend«, während Kallistratus (s. Sengebusch Homer. diss. 1 p. 55) δυερός las: διερός: οὕτως τὸν ζῶντα Ἀρίσταρχος. ὁ δὲ Καλλίστρατος γράφει δυερός, ὁ ἐπίπονος, παρὰ τὴν δύην, ἤτοι κακοπαϑητικός. Andere Scholien: οὐκ ἔσϑ' οὗτος ἀνὴρ διερός: ὁ ζῶν, ὡς ἐκ τοῠ ἐναντίου ἀλίβαντες οἱ νεκροί, und: ζῶν ἐρρωμένως καὶ ἰκμάδος μετέχων. τὴν μὲν γὰρ ζωὴν ὑγρότης καὶ ϑερμασία συνέχει, τὸν δὲ ϑάνατον ψυχρότης καὶ ξηρασία. ὅϑεν καὶ ἀλίβαντες οἱ νεκροὶ λιβάδος μὴ μετέχοντες. Eine abweichende Erklärung enthält in den Scholien die Notiz βλαπτικός, πειρατικός, πειρατής; sie geht vielleicht ursprünglich auf die Lesart δυερός. Lehrs Aristarch. p. 56 sqq. meint, diese Notiz enthalte eine Spur seiner eigenen Erklärung der Lesart διερός; er bringt nämlich das Homerische διερός nicht mit διαίνω in Verbindung, was die oben angeführten Erklärungen der Scholien thun; gegen diese Erklärungen und die Verbindung mit διαίνω beruft sich Lehrs besonders auf Scholl. Iliad. 21, 252 αἰετοῠ οἴματ' ἔχων μέλανος, τοῠ ϑηρητῆρος: Ἀριστοτέλης μελανόστου ἀναγινώσκει, τοῠ μέλανα ὀστᾶ ἔχοντος· ἀγνοεῖ δὲ ὡς οὐ δεῖ ἀπὸ τῶν ἀφανῶν ποιεῖσϑαι τὰ ἐπίϑετα. Lehrs leitet vielmehr das Homerische διερός von δίειν, δίεσϑαι ab; er macht Odyss. 6, 201 nach διερὸς βροτός ein Colon und übersetzt Quonam aufugitis viro conspecto? Numne eum hostem esse putatis? Non est iste vir fugator homo (h. e. non is est quem fugere opus sit); neque omnino erit qui improbo consilio ad Phaeaces accedere audeat. Hier hätte demnach διερός activischen Sinn; in der anderen Stelle, Odyss. 9, 43, hat es nach Lehrs passivischen Sinn, διερῷ ποδὶ φευγέμεν »mit fliehendem Fuß enteilen«, fugaci pede se proripere. Ganz eben so hat z. B. φοβερός und σφαλερός activische und passivische Bedeutung. Die Scholien denken auch Odyss. 9, 43 wieder an διαίνω und nehmen als Grundbedeutung von διερός » flüssig«, »naß« an. Von dieser Grundbedeutung aus erklären sie διερῷ ποδί auf verschiedene Art. Am Besten wäre wohl, wenn man nicht Lehrs Erklärung vorzieht, διερῷ ποδί = »mit schnellem Fuße« zu nehmen; das Flüssige bewegt sich schnell. Nach Homer kommt διερός in einer Reihe von Stellen vor, in denen allen man es = »naß«, » flüssig« erklärt. Einige dieser Stellen lassen gar keine andere Auffassung zu; in einigen jedoch könnte man auch an die Ableitung von δίω denken; beide Ableitungen treffen zusammen in der Bedeutung » dahinströmend«, » dahineilend«, » flüchtig«, » schnell«, » beweglich«, » rege«. Man kann nun, wenn man Lehrs Erklärung der Homerischen Stellen billigt, entweder annehmen, daß das Wort διερός die Bedeutung »naß«, » flüssig«, nur durch Mißverstehn der Homerischen Stellen erhalten habe, eine Annahme, welche durch viele analoge Fälle gestützt wird; oder, daß es wirklich von Anfang an zwei wurzelhaft verschiedene Adjectiva διερός gab: 1) διερός von δίω, fugator und fugax, 2) διερός verwandt mit διαίνω, »naß«, »flüssig«. Nachhomerische Stellen: Hesiod. O. 460 εὖτ' ἂν δὲ πρώτιστ' ἄροτος ϑνητοῖσι φανείῃ, δὴ τότ' ἐφορμηϑῆναι ὁμῶς δμῶές τε καὶ αὐτὸς αὔην καὶ διερὴν ἀρόων ἀρότοιο καϑ' ὥρην, πρωὶ μάλα σπεύδων, ἵνα τοι πλήϑωσιν ἄρουραι ; Aeschyl. Eum. 263 αἷμα μητρῷον χαμαὶ, δυσαγκόμιστον, παπαῖ, τὸ διερὸν πέδῳ χύμενον οἴχεται; Aristoph. Nub. 337 von den Wolken εἶτ' ἀερίας, διερὰς, γαμψοὺς οἰωνοὺς ἀερονηχεῖς, v. l. διερούς, was dann auf οἰωνούς bezogen werden kann; Av. 213 διεροῖς μέλεσιν, von den (dahinströmenden? thränenfeuchten?) Liedern der Nachtigal; Νεῖλος διερὰν βώλακα ϑρύπτει Theocr. 17, 80; λίϑος Callim. Ap. 23; bei Ap. Rh. 1, 184 κέλευϑος, nach Schol. κυρίως ἡ ἐκ Διὸς κάϑυγρος γῆ; vgl. 2, 1099; χείλη 4, 1457, wie Nonn. D. 5, 314 die Glieder auch nennt, vgl. ὑγρός; Antiphil. 22 (IX, 86) πώγων ὀστρέου; s. auch Ep. ad. 740 ( App. 375). Nach Arist. de gener. et interit. 2, 2 ist διερὸν τὸ ἔχον ἀλλοτρίαν ὑγρότητα ἐπιπολῆς, obenauf feucht; Luc. Lexiph. 4 vrbdt διερὸν βλέπειν mit λημαλέοι ὀφϑαλμοί.
-
16 ἀπο-σύρω
ἀπο-σύρω, abziehen, abreißen, ἀπέσυρε Theocr. 42, 105; übh. wegschaffen, τὰς ἐπάλξεις Thuc. 7, 43; τὴν ἐπιπολῆς γῆν Pol. 34, 10, 10; τοὺς πολεμίους 10, 15, 1.
-
17 ἀμύσσω
ἀμύσσω, att. ἀμύττω, zerkratzen, zerfleischen, Hom. zweimal, Iliad. 19, 284 χερσὶ δ' ἄμυσσεν στήϑεά τ' ἠδ' ἁπαλὴνδειρὴν ἰδὲ καλὰ πρόσωπα, als Zeichen der Trauer; übertr., 1, 243 σὺ δ' ἔνδοϑι ϑυμὸν ἀμύξεις χωόμενος; – = zerkratzen auch sp. D.; κατὰ ῥέϑος, in's Gesicht kratzen, Antp. Sid. 83 (VII, 218); Theocr. 13, 71. 22, 96; Her. 5, 76. 108; vom Stechen der Fliege Luc. musc. enc. 6; bes. von leichteren Hautwunden, Id. Luct. 16 πρόσωπον ἐξ ἐπιπολῆς; bei Aerzten schröpfen; – übtr. καρδίαν φροντὶς ἀμύσσει Aesch. P. 157, φρὴν ἀμύσσεται φόβῳ P. 115; τὴν γνώμην ἀμύξει Aesch. ep. 12.
-
18 ἐξ-επι-πολῆς
ἐξ-επι-πολῆς, = ἐπιπολῆς, Luc. Nigr. 35, vgl. ἐπιπολή.
-
19 ἔγ-γαιος
ἔγ-γαιος, 1) im Lande einheimisch; ἥβα Aesch. Pers. 922, wo ἐγγαία fem.; vgl. Suppl. 59; τὰ ἔγγαια im Ggstz von τὰ ὑπερόρια Xen. Conv. 4, 31. – 2) κτῆσις, Grundeigenthum, Pol. 6, 45, 3. Bei Dem. 33, 3 ist συμβόλαιον ἔγγαιον dem ναυτικόν entgegengesetzt; ἔγγαια χρήματα, Hypothek auf Grundstücke, B. A. 251; vgl. ἔγγειος. – 3) in der Erde befindlich, Ggstz ἐπιπολῆς, Plut. Symp. 7, 2, 3. – Bei Leon. Tar. 68 (VII, 440) οἱ ἔγ., die Götter der Unterwelt, wie Plut. prim. frigid. 17 es mit χϑόνιος abdt.
-
20 αποσυρω
1) срывать(τὰς ἐπάλξεις Thuc.)
2) раздирать(μέτωπον ἐς ὀστέον Theocr.)
3) разрывать, выравнивать(τέν ἐπιπολῆς γῆν Polyb.)
4) сметать, прогонять(τοὺς πολεμίους Polyb.)
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Ἐπιπολῆς — Ἐπιπολή fem gen sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐπιπολῆς — ἐπιπολάζω fut ind act 2nd sg (doric) ἐπιπολάζω fut ind act 2nd sg (doric) ἐπιπολή fem gen sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
επιπολή — η (AM ἐπιπολή) 1. η επιφάνεια, το πάνω μέρος ενός πράγματος, απανωσιά 2. (γεν. ως επίρρ.) επιπολής επιφανειακά, στην επιφάνεια, πάνω πάνω (α. «ως να εβουτούσαν τα ράμφη επιπολής τού κύματος», Παπαδιαμ. β. «ἐπιπολῆς πεφυτευμένα», Ξεν.) 3. «ἐξ… … Dictionary of Greek
διώρυγα — Τεχνητός υδάτινος δρόμος, που δημιουργεί πλωτή γραμμή επικοινωνίας ή μεταφέρει νερά από έναν τόπο σε άλλον για διάφορους σκοπούς και χρήσεις. Οι δ. διακρίνονται κυρίως σε πλωτές, παρακαμπτήριες, ύδρευσης, αποξήρανσης και άρδευσης. Οι πλωτές δ.… … Dictionary of Greek
снадить — снажу составлять, скреплять, подгонять (доски) , спариваться (о птицах) , укр. снадь ж. загар , др. русск. снадь ж. поверхность, верх (Григ. Наз.; см. Срезн. III, 452), сербск. цслав. снадь ἐξ ἐπιπολῆς, чеш. snad может быть , snad м. легкость ,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
мъногыи — (мъногыи4000) пр. 1.Многочисленный, значительный по количеству: съдравьствѹите же мънога лѣ(т). съдрьжѧще порѹчение || свое. ЕвОстр 1056–1057, 294в–г (запись); Да чл҃вкъ ѹбо обѣштѧ сѧ. ˫ако чѧ˫а многа лѣта быти въ пока˫ании (πολυχρονίσαι) Изб… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
BAMMULUM — diminutiv. ex bammum, quod Latini suum fecêre ex Graeco βάμμα, quod inter alia ὀξυβάφιον, h. e. acetabulum notat; sic vas oxygari bammum, apud Cassiodorum, Adamantius vocat Martyrius. Unde Bammulum, parvum ὀξυβάφιον; quod recentioribus Graecis… … Hofmann J. Lexicon universale
βραχίονας — Στον όρο αυτό αντιστοιχούν γενικά οι ανατομικές περιοχές του κυρίως β., του αγκώνα και του αντιβραχίονα, που μαζί με τον ώμο, τον καρπό και το ακράχερο αποτελούν το άνω άκρο. Στον κυρίως β., ο σκελετός του οποίου αποτελείται από το βραχιόνιο οστό … Dictionary of Greek
επιπολάζω — (AM ἐπιπολάζω) [επιπολής] παραμένω στην επιφάνεια ενός υγρού («οἱ ἐγχέλεις οὐκ ἐπιπολάζουσιν οὐδὲ φέρονται ἄνω», Αριστοτ.) αρχ. 1. (ειδ.) (για τροφή) μένω άπεπτος στο στομάχι 2. (για πτηνά) πετώ ψηλά 3. (για πρόσ.) βρίσκομαι στην κορυφή,… … Dictionary of Greek
επιπόλαιος — η, ο (AM ἐπιπόλαιος, ον θηλ. και ἐπιπολαία) 1. μτφ. αβέβαιος, ασαφής, επιφανειακός, μη εμβριθής, ελαφρόμυαλος, απερίσκεπτος (α. «τῆς ἐπιπολαίου παιδείας τυχών», Ισοκρ. β. «επιπόλαιες αγάπες») 2. ο επιφανειακός, αυτός που δεν προχωρεί βαθιά… … Dictionary of Greek
επιφορώ — ἐπιφορῶ, έω (AM) επισωρεύω («κατύπερθε δὲ ἐπιπολῆς τῶν ξύλων χοῡν γῆς ἐπεφόρησε», Ηρόδ.) αρχ. 1. φέρω, προσφέρω 2. συλλαμβάνω ή έχω στην κοιλιά. [ΕΤΥΜΟΛ. < επί + φορώ, επαναληπτικό, εμφατικό παράγωγο τού φέρω] … Dictionary of Greek
